Θεραπεία βάσει συνημμένου: Πρακτικές βάσει αποδεικτικών στοιχείων

Πηγή: pixabay.com

Εάν σκέφτεστε για τις πολλές σχέσεις που έχετε στη ζωή σας και τη σημασία τους για την ευτυχία και την ευημερία σας, είναι εύκολο να καταλάβετε γιατί η θεραπεία με βάση την προσκόλληση είναι κρίσιμη για άτομα που ζουν με διαταραχές προσκόλλησης.

Η θεραπεία με βάση το προσάρτημα περιλαμβάνει μερικές αρκετά νέες θεραπείες για τη θεραπεία διαταραχών προσκόλλησης. Οι διαταραχές προσκόλλησης είναι σοβαρές καταστάσεις που επηρεάζουν τα παιδιά που ξεκινούν από νεαρή ηλικία. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οι διαταραχές προσκόλλησης μπορούν να επηρεάσουν τα άτομα και τις σχέσεις τους για μια ζωή.

Ο John Bowlby και η Mary Ainsworth ήταν μερικοί από τους πρώτους πρωτοπόρους στη θεραπεία με προσκόλληση. Η έρευνα «Μια ανασκόπηση της γενικής ψυχολογίας» (2002) κατέταξε τον Bowlby ως 49^ουοι πιο αναφερόμενοι ψυχολόγοι των 20^ουαιώνας.

Η έρευνα μάς έδωσε κάποια εικόνα σχετικά με ορισμένους επικίνδυνους τύπους θεραπειών με βάση την προσκόλληση. Το πιο σημαντικό, οι ερευνητές συνεχίζουν να σημειώνουν πρόοδο στην κατανόηση των τύπων θεραπειών με βάση την προσκόλληση που αρχίζουν να δείχνουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα.

Μέχρι σήμερα, η θεραπεία για διαταραχές που βασίζονται στην προσκόλληση επικεντρώνεται στην κατανόηση και την ενίσχυση της σχέσης μεταξύ ενός παιδιού και των κύριων φροντιστών του.

Τι είναι οι διαταραχές προσκόλλησης;

Οι διαταραχές προσκόλλησης είναι ψυχιατρικές ασθένειες που αναπτύσσονται σε πολύ μικρά παιδιά όπως χαρακτηρίζονται από την ανικανότητά τους ή τη δυσκολία τους να συναισθηματικά συνδέονται με άλλους. Η ασθένεια οφείλεται σχεδόν πάντα σε σοβαρή παραμέληση ή κακοποίηση βρεφών ή μικρών παιδιών.

Τα παιδιά που δεν είχαν πρώιμους φροντιστές πρωτοβάθμιας φροντίδας, όπως εκείνα που ζούσαν σε ορφανοτροφεία, κέντρα κατοικίας ή εκείνα που είχαν πολλαπλές τοποθετήσεις ανάδοχης φροντίδας όπου η φροντίδα ήταν καταχρηστική ή παραμελημένη συχνά αναπτύσσουν διαταραχές προσκόλλησης. Τα παιδιά που έχουν υποστεί πολλαπλές τραυματικές απώλειες μπορεί επίσης να αναπτύξουν διαταραχές βάσει προσκόλλησης.

311 δίδυμη φλόγα

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής, τα συμπτώματα των διαταραχών που βασίζονται στην προσκόλληση μπορεί να εμφανιστούν μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής και μπορεί να επιμείνουν ή να επιδεινωθούν καθώς το παιδί μεγαλώνει. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Σοβαρές δυσκολίες κολικού και διατροφής
• Αποτυχία αύξησης βάρους
• Ανεξάρτητη και μη ανταποκρινόμενη συμπεριφορά
• Δυσκολία να ανακουφιστείτε
• Απασχολημένη και προκλητική συμπεριφορά
• Αναστολή ή διστακτικότητα στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις
• Να είσαι πολύ κοντά με αγνώστους

Οι διαταραχές που βασίζονται σε συνημμένα μπορούν να εξελιχθούν σε Διαταραχή Reactive Attachment ή Disinhibited Social Engagement Disorder.

Τι είναι το Reactive Attachment Disorder (RAD);

Πηγή: pixabay.com

Το Reactive Attachment Disorder (RAD) είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου όπου τα παιδιά είχαν αρνητικές εμπειρίες με ενήλικες κατά τα πρώτα τους χρόνια και η φυσική τους τάση είναι να αποσυνδεθούν μαζί τους. Τα παιδιά που ζουν με RAD φυσικά δεν αναζητούν έναν ενήλικο που αγαπά όταν είναι αγχωμένοι, αναστατωμένοι ή αισθάνονται ότι δεν ρυθμίζονται. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από ένα παιδί που έχει λίγα ή καθόλου συναισθήματα όταν αλληλεπιδρά με άλλα παιδιά, τους γονείς του ή άλλους ενήλικες. Τα παιδιά που ζουν με RAD βιώνουν διαλείπουσα και ασυνήθιστα ισχυρά συναισθήματα δυστυχίας, ευερεθιστότητας, κατάθλιψης και φόβου χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να τα παρηγορήσουν. Τα χρόνια συμπτώματα σοβαρής συναισθηματικής ανωμαλίας σε συνδυασμό με ιστορικό τραύματος υποδηλώνουν διάγνωση RAD.

Τι είναι το Disinhibited Social Engagement Disorder (DSED);

τι σημαίνει 355

Ένα παιδί που είναι υπερβολικά φιλικό με αγνώστους είναι ενδεικτικό της Disinhibited Social Engagement Disorder. Τέτοια παιδιά δεν φοβούνται να συναντήσουν ανθρώπους για πρώτη φορά. Μπορούν να τους πλησιάσουν, να τους μιλήσουν ή ακόμα και να τους αγκαλιάσουν. Πολύ μικρά παιδιά μπορεί να είναι άνετα επιτρέποντας σε περίεργους ενήλικες να τα κρατούν και να μιλούν μαζί τους, να τα ταΐζουν και να παίζουν μαζί τους.

Όταν αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε μια κατάσταση με αγνώστους, δεν ελέγχουν με τους γονείς ή τους φροντιστές τους για βεβαιότητα και είναι συχνά πρόθυμοι να φύγουν με κάποιον που δεν γνωρίζουν καθόλου.

Διαμάχες για θεραπείες εκμετάλλευσης

Στις προσπάθειές τους να θεραπεύσουν τα παιδιά από πρώιμα τραύματα και διαταραχές προσκόλλησης, μια χούφτα θεραπευτών επινόησε και εξασκούσε θεραπείες συγκράτησης ή αναγέννησης.

Η προϋπόθεση πίσω από την κατοχή της θεραπείας ήταν ότι ο τρόπος για να θεραπεύσει τα παιδιά που δεν μπόρεσαν να συνδεθούν και να προσκολληθούν στους γονείς τους ή στους πρωτοβάθμιους φροντιστές ήταν ο φροντιστής να κρατήσει το παιδί σφιχτά, ώστε τελικά να γίνουν άνετα με την αίσθηση της αφής και αγκαλιές.

Κατά τον ίδιο τρόπο, οι θεραπευτές ανέπτυξαν στρατηγικές «αναγέννησης» που είχαν σκοπό να προσομοιώσουν τη διαδικασία της αναγέννησης. Η ιδέα ήταν για το παιδί να επιστρέψει ουσιαστικά στο χρόνο και να ξαναβιώσει τα συναισθήματα της ζεστασιάς, της φροντίδας και της εγγύτητας που θα έπρεπε να είχαν λάβει ως βρέφη και νήπια.

Για ορισμένα παιδιά, και οι δύο μέθοδοι είχαν ως αποτέλεσμα αρκετούς θανάτους παιδιών. Αυτές οι πρακτικές απαγορεύτηκαν γρήγορα από κρατικά νομοθετικά σώματα και επαγγελματικές οργανώσεις όπως η Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής, η Αμερικανική Επαγγελματική Εταιρεία για την Κακοποίηση Παιδιών, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και η Αμερικανική Ένωση Ψυχολογίας. Αυτοί οι οργανισμοί έχουν δημοσιεύσει όλες τις προειδοποιήσεις σχετικά με αυτούς τους τύπους επιβλαβών θεραπειών.

Θεραπεία συνημμένων βάσει στοιχείων

Η Διαταραχή της Αντιδραστικής Συνημμένης και η Ανασταλμένη Διαταραχή Κοινωνικής Συμμετοχής είναι σοβαρές κλινικές καταστάσεις και οι θεραπείες τους δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί καλά.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τα άτομα που αναζητούν αποτελεσματική θεραπεία για αυτές τις διαταραχές πρέπει να ζητήσουν μια ολοκληρωμένη ψυχιατρική αξιολόγηση και εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπείας από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Οι καλύτερες θεραπείες για παιδιά που ζουν με διαταραχές που βασίζονται στην προσκόλληση περιλαμβάνουν τη θεραπεία των γονέων τους και άλλων μελών της οικογένειας, καθώς η προϋπόθεση πίσω από τη θεραπεία του παιδιού απαιτεί την ανάπτυξη και ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ του παιδιού και των γονέων και των αδελφών του. Οι γονείς πρέπει να περιμένουν μια συνεχή συνεργασία μεταξύ της οικογένειας και της ομάδας θεραπείας για να αυξήσουν την πιθανότητα επιτυχούς έκβασης.

Πηγή: rawpixel.com

Προς το παρόν δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες θεραπείες για διαταραχές με βάση την προσκόλληση, επειδή οι ερευνητές δεν είχαν το χρόνο να επαναλάβουν μελέτες ή διαχρονικές μελέτες. Σύμφωνα με την Καλιφόρνια

Εκκαθάριση με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία για την ευημερία των παιδιών, το καλύτερο που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι δύο προγράμματα με επιστημονική βαθμολογία 3, που σημαίνει ότι κατηγοριοποιούνται ως πολλά υποσχόμενα ερευνητικά στοιχεία. Αυτά τα προγράμματα είναι Θεραπεία Σχέσης Παιδιού-Γονέα και Ψυχοθεραπεία με Δυαδική Ανάπτυξη (DDP). Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε καθένα από αυτά.

Θεραπεία σχέσης παιδιού-γονέα

φίδι τοτέμ έννοια

Η Θεραπεία Σχέσης Παιδιού-Γονέα (CPRT) είναι μια θεραπεία με βάση την προσκόλληση που λειτουργεί καλύτερα για παιδιά ηλικίας 3-8 ετών που ζουν με συμπεριφορές, κοινωνικές και διαταραχές προσκόλλησης. Αυτή η θεραπεία βασίζεται στη θεραπεία παιγνιδιών και είναι μια συστηματική παρέμβαση που βασίζεται σε αρχές προσκόλλησης, Θεραπεία παιχνιδιού με επίκεντρο το παιδί (CCPT) και στη διαπροσωπική νευροβιολογία.

Η κεντρική ιδέα πίσω από το CPRT είναι ότι είναι σημαντικό για την ευημερία ενός παιδιού να έχει μια ασφαλή σχέση με έναν πρωτοβάθμιο φροντιστή. Πρόκειται για μια θεραπεία δύο μερών όπου τα παιδιά μπορούν να μάθουν να βασίζονται στους γονείς τους για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες ζωής τους, της αγάπης, της αποδοχής, της ασφάλειας, της ασφάλειας, της τροφής και του καταφυγίου. Ταυτόχρονα, οι γονείς μαθαίνουν δεξιότητες που τους βοηθούν να ανταποκρίνονται στα παιδιά τους με τρόπους που δημιουργούν ή ενισχύουν συναισθήματα ασφαλούς προσκόλλησης με τα παιδιά τους. Οι γονείς μαθαίνουν πώς να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού σε αντίθεση με την αντίδραση στα συμπτώματα του παιδιού. Οι στόχοι της θεραπείας είναι:

• Αυξήστε την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και την εγγύτητα μεταξύ του παιδιού, των γονέων και άλλων μελών της οικογένειας
• Βελτίωση της επικοινωνίας παιδιών / γονέων
• Αναπτύξτε στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων εντός της οικογένειας
• Αυξήστε την αγάπη και την απόλαυση στις σχέσεις
• Αυξήστε τη γονική ενσυναίσθηση και αποδοχή
• Βελτιώστε την ικανότητα του γονέα να συντονίζει και να ανταποκρίνεται στα παιδιά
• Βοηθήστε τους γονείς να αναπτύξουν ρεαλιστικά όρια και προσδοκίες
• Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση των γονέων στην ανατροφή των παιδιών
• Αυξήστε την ικανότητα των παιδιών να εκφράζουν τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους με τον κατάλληλο τρόπο
• Ενθαρρύνετε τα παιδιά να εκφράσουν και να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους με κατάλληλους τρόπους

Οι θεραπευτές μπορούν να συνεργαστούν με παιδιά και τους γονείς τους σε διάφορα περιβάλλοντα όπως νοσοκομεία, κλινικές, σχολεία, κοινοτικά κέντρα και το σπίτι της οικογένειας.

Δυαδική Αναπτυξιακή Ψυχοθεραπεία (DDP)

Η Dyadic Developmental Psychotherapy είναι μια θεραπεία βασισμένη σε προσκόλληση με έναν πληθυσμό-στόχο των οικογενειών με παιδιά ή εφήβους ηλικίας 5-17 ετών. Τα παιδιά που ζουν με διαταραχές προσκόλλησης και τραύμα που πληρούν τα κριτήρια DSM-V για Διαταραχή Reactive Attachment, διαγνώσεις που σχετίζονται με τραύμα και εκείνα που πληρούν τα κλινικά κριτήρια για το Complex Trauma, το οποίο είναι επίσης γνωστό ως Αναπτυξιακή Τραυματική Διαταραχή είναι συνήθως καλοί υποψήφιοι για DDP .

Το DDP είναι ένας τύπος θεραπείας που σχεδιάστηκε για τη θεραπεία παιδιών που παρουσίασαν παραμέληση, κακοποίηση και πολλαπλές τοποθετήσεις. Η ιδέα είναι ότι όταν οι πρώτες εμπειρίες προσκόλλησης ενός παιδιού με τους κύριους φροντιστές τους είναι καταχρηστικές, παραμελημένες ή ασυνεπείς, δεν έχουν την ευκαιρία να βιώσουν μια αμοιβαία (δυαδική) σχέση που είναι απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη. Το όφελος ενός θετού ή θετικού σπιτιού με υγιή στυλ γονικής μέριμνας μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να ξεπεράσει τις παρελθόντες κακομεταχειριστικές ή παραμελημένες σχέσεις ενθαρρύνοντάς το να εμπιστευτεί και να εμπλακεί με τον νέο φροντιστή. Τα πιο τραυματισμένα παιδιά έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να συνδεθούν με τους νέους γονείς τους και το DDP ενισχύει την ικανότητά τους να δέχονται γονείς.

έννοια του ονείρου απαγωγής

Το DDP στηρίζεται σε ένα θεμέλιο παιχνιδιού, αποδοχής, περιέργειας και ενσυναίσθησης. Οι πρακτικές DDP δεν περιλαμβάνουν ποτέ εξαναγκασμό, απειλή, εκφοβισμό ή χρήση εξουσίας για να αναγκάσει ένα παιδί να υποταχθεί.

Οι στόχοι του DDP για παιδιά περιλαμβάνουν:

• Βοηθώντας τα παιδιά να αναπτύξουν ένα πιο ασφαλές πρότυπο προσκόλλησης
• Επίλυση συμπτωμάτων τραύματος
• Ενίσχυση της σχέσης του παιδιού με τον κύριο φροντιστή

Οι στόχοι του DDP για γονείς ή πρωτοβάθμια φροντιστές είναι:

Πηγή: pexels.com

• Για να είστε σε καλύτερη επαφή με το παιδί
• Να αντανακλούν πιο βαθιά τις απαντήσεις τους στο παιδί τους
• Να προσεγγίσουν το παιδί τους με τεχνικές διευκόλυνσης της προσκόλλησης
• Για να γίνετε πιο ευαίσθητοι

Τρία άλλα προγράμματα αναπτύσσονται ως θεραπείες με βάση την προσκόλληση. Δεν βαθμολογούνται αυτήν τη στιγμή επειδή δεν έχουν ολοκληρωθεί αρκετές μελέτες για να τις θεωρήσουν ως τεκμηριωμένες. Αυτές οι θεραπείες με βάση την προσκόλληση περιλαμβάνουν:

1. Θεραπεία διορθωτικής προσκόλλησης
2. Στρατόπεδο Θεραπευτικών Καρδιών
3. Θεραπευτική κατασκήνωση σχεσιακής παρέμβασης με βάση την εμπιστοσύνη

Στην προσπάθεια να θεραπεύσουν τα παιδιά από ζητήματα που σχετίζονται με το τραύμα και την προσκόλληση, έχουν εμφανιστεί νέες θεραπείες την τελευταία δεκαετία. Οι πρακτικές που βασίζονται σε στοιχεία εμφανίζονται ως παρεμβάσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και εστιάζουν στη σχέση, οι οποίες δεν έχουν αποδειχθεί επικίνδυνες ή επιβλαβείς για τα παιδιά.

Μοιράσου Το Με Τους Φίλους Σου: